Waarom ik doe wat ik doe
Als veiligheidskundige train en coach ik mensen in bedrijven en arboprofessionals bij het voorkomen van incidenten die letsel en / of schade veroorzaken, oftewel dingen die misgaan. Een prachtig vak…Mijn liefde voor dit vak is lang geleden ontstaan. Ik vertel u graag mijn verhaal.
De jaarlijkse wielerronde
Ik was 10. De wielerronde werd ook dit jaar vlakbij ons huis georganiseerd. Er was een pad naast ons huis en daar speelde ik met mijn broertjes, zusje en vriendjes. Mijn vader was doodsbang dat wij de weg op zouden lopen als het peloton voorbij kwam. Om dat te voorkomen, spande hij een touw.
Ik sprong er over heen, viel en brak mijn arm.
De foute keuze van een arts
Op de EHBO afdeling in het ziekenhuis werd getwijfeld. Zo’n 4 á 5 mensen, artsen en verpleegkundigen, stonden om mij heen. Ze wisten het niet. Was het een gewone breuk of niet? De deur ging open en een jonge militaire arts kwam met zelfverzekerde tred aangelopen. Hij vroeg wat er aan de hand was, keek naar de foto en naar mijn arm en concludeerde zonder verder te vragen of te onderzoeken dat het een gewone breuk was. Alle twijfelaars gingen als een blad aan een boom om. Maar hij had het fout.
